cerkak

SHANTI

Esuk iki langite katon isih peteng, pedhute kandel banget, lan hawane adhem banget. Ana salah sawijining keluarga kang uripe kepenak. Keluarga kuwi mau cacahe ana 3 uwong. Bapak, ibu, lan anak wadon. Kaya biasane saben esuk isih peteng wong tuane Shanti kuwi mau wis mangkat kerja. Bapakke kerja ana ing salah sawijining perusahaan terkenal ing jakarta, ibune uga dadi sekretaris ing perusahaan. Shanti kuliyah ana ing universitas negeri jakarta. Amboko Shanti asale saka kaluwarga kang terpandhang ananging dhewekke ora sombong. Ana ing kampus Shanti terkenal yen dhewekke mahasiswi sing pinter, apik atine lan ramah marang sapa wae, kanc-kancane padha seneng kekancan karo Shanti. Menawa ana tugas kang angel lan kanca-kancane ana sing ora mudheng dhewekke kanthi ati seneng gelem biantu kanca-kancane mau nganti kancane paham. Ananging wiwit cilik Shanti duwe penyakit yaiku lemah jantung, upama dhewekke kaget dhewekke langsung ora sadar(semaput).

Amboko keluargane sugih lan uripe kepenak, Shanti ora tau ngrasakake seneng. Saben dina dhewekke mangkat kuliyah diterne dening supir pribadine, amarga esuk umun-umun wong tuane wis mangkat kerja menyang perusahaane dhewe-dhewe lan mulihe uga wengi banget. Mula saka kuwi Shanti kurang entuk perhatian lan tandha tresna saka wong tuane. Saliyane kuwi wong tuane Shanti uga kerep padu babagan sing sepele. Shanti ora kuwat ngadhepi keluargane, ananging dhewekke mung isa meneng ora wani melu-melu urusane wong tuane.

Ana kampus Shanti duwe kanca cedhak, jenenge Dewi. Dewi kuwi anak saka keluarga kang sederhana. Shanti gumun karo kahanan uripe Dewi. Amboko sederhana ananging Dewi oleh tandha tresna lan perhatian saka keluargane. Upama Dewi lagi lara wong tuane Dewi bingung golekne obat lan ngrawat Dewi kanthi kebak perhatiane . kahanan kuWi mau beda karo sing dirasakake dening Shanti. Saben dina wong tuane sibuk karo urusan bisnis. Menawa Shanti lagi lara sing ngrawat dudu wong tuane ananging pembantune sing ngrawat nganti Shanti mari.

“aku iri banget karo kowe Wi, wong tuwamu perhatian banget karo kowe, dene wong tuwaku sibuk terus karo urusan bisnise dadine aku kurang perhatian saka wong tuwaku, apa maneh wong tuwaku kerep banget padu masalah sepele.” Kandhane Shanti menyang Dewi ana ing ngarep kelase. “sabar Shan, wong tuamu mesthi sibuk karo bisnise dadi kurang perhatian karo kowe, menawa bisnise wis rada kepenak wong tuwamu mesthi bakal wiwit perhatian marang kowe.” Jawabe Dewi. “muga wae kabeh bisa kaya apa sing mbok omongne Wi, matur nuwun ya kowe wis nglipur aku.”ujare Shanti. “padha-padha Shan, awakke lak yo wis kancanan suwe dadi ya wis sawajare aku nglipur kowe yen kowe lagi sedih, suwalike uga yen aku sedih kowe ya sing nglipur aku.” Jawabe Dewi mesem.

Wengine Shanti lagi nggarap tugas sing diwenehi dening dosene ana ing jero kamar. Wektu kuwi wong tuane teka saka perusahaan. Durung nganti salin klambi, wong tuane Shanti padu. Shanti mung meneng ngrungokake padune wong tuane, ananging padune wong tuane Shanti iki luwih parah tinimbang padune sing biyasane, lan wong tuane ngasi mutuske menawa arep cerai. Shanti kaget lan dhewekke age-age metu saka kamare lan nyedhaki wongtuwane karo nangis lan ngomong “ bapak, ibu, kinging menapa bapak kaliyan ibu tegel ngendika menawi badhe cerai? Menapa bapak kaliyan ibu boten nggalihaken kula? Menawi bapak kaliyan ibu cerai kula badhe kesah dhateng pundi?” ujare Shanti karo nangis lan gawe wong tuane meneng sedhela.”saben dinten bapak kaliyan ibu sibuk nyambut damel, lan kerep duka-duka lan kirang midhangetaken kula, menawi panjenengan sedaya mangertos kula menika butuh tandha tresna kaliyan perhatian saking tiyang sepuh. Kula iri kaliyan Dewi ingkang saben dinten dipun paringi tandha tresna lan perhatian kaliyan tiyang sepuhipun. Punapa bapak kaliyan ibu boten saget kados tiyang sepuhipun Dewi ingkang saben dinten maringi perhatian lan tandha tresna dhateng Dewi? Bapak kaliyan ibu saben dinten namung duka-duka kemawon, babagan menika kula saget maklum amargi mkula kinten ributipun bapak kalih ibu menika namung biasa. Ananging dinten menika ngantos-ngantos bapak kaliyan ibu badhe cerai, punapa bapak kaloiyan ibu boten nggalih kula? Punapa?”pitakone Shanti karo nangis ngguguk.

Wong tuane Shanti ora bisa ngomong apa-apa. Shanti kelangan tenagane banjur alon-alon awakke lemes lan Shanti tiba semaput wis ora sadar. Wong tuane bingung banjur Shanti di gawa menyang rumah sakit.

Tekan rumah sakit, Shanti mlebu ana ing IGD. Dokter menehi ngerti marang wong tuane Shanti supaya siap nrima apa wae babagan kondisine Shanti amarga kondisine Shanti kritis, awakke pucet banget.. wong tuane banjur netesake eluh lan nunggu kanthi pikiran kang bingung. Wong tuane nyesel lan ngrasa salah amarga sasuwene iki kurang nggatekake Shanti. Wong tuane donga supaya Shanti didohke saka bebaya.

Bareng wis sejam olehe ana ing jero ruang IGD, dokter metu saka ruangan lan menehi ngerti menawa kahanane Shanti wis apik lan saiki Shanti ana ing ruang istirahat. Wong tuane Shanti ngucapake matur nuwun sinambi netesake eluh. Banjur wong tuane Shanti age-age lunga ngindhangi kahanane Shanti. Shanti turu lemes nang tangane ana selang infuse. Wong tuane lungguh ana ing sisihe Shanti.

“pak, awakke dhewe salah marang Shanti, sasuwene iki awakke dhewe mung sibuk karo urusane awakke dhewe, lan kurang nggatekake, Shanti bisa ana ing rumah sakit iki merga awakke dhewe.” Omonge ibune Shanti karo nangis. “iya bu, wiwit saiki awakke dhewe kudu luwih bisa nyenengake Shanti, awakke dhewe wis salah, bu.” Jawabe bapak. Ana ing tengah-tengah rembugane kuwi mau, Shanti tangi. “Pak, bu, kinging menapa kok kula wonten mriki?”pitakone Shanti. “aja obah nak, kowe isih lemes, kowe mau semaput(ora sadar). Sayang bapak karo ibu jaluk ngapura, wiwit dina iki bapak karo ibu janji bakal luwih nggatekake kowe.”jawabe si bapak. Ibuke uga manthuk. Shanti mesem lan netesake luh. “Shanti sampun ngapurani panjenengan pak, bu. Matur nuwun bapak kaliyan ibu sampun mangertosi Shanti.” Sumaure Shanti.

Pirang-pirang dina sawise kedadean kuwi, wong tuane Shanti bener-bener wis berubah. Wong tuane wis ora tau padu maneh lan jam kerjane wis dikurangi. Wong tuane wis wiwit nggatekake lan menehi tandha tresna marang Shanti. Saben esuk ibune nyiapake sarapan lan sarapan bareng-bareng sakeluarga. Sawise sarapan, wong tuane ngeterake Shanti kuliyah menawa Shanti ana jadwal kuliyah esuk. Sawise ngeterake banjur wong tuane lagi mangkat kerja. Keluargane Shanti wis berubah. Dewi melu seneng nyawang Shanti seneng. Shanti bungah banget atine nyawang wong tuane bisa berubah. Kahanan sing kaya megkene sing dikarepake dening saben-saben anak. Amarga saben anak kuwi butuh thanda tresna saka wong tua.