Kanca, apa Bojo?

K

enalke, aku Tania. Aku duwe sahabat 3. Jenenge Bagas, Ratna, lan Bayu. Aku kancanan karo bocah 3 kuwi saka aku mlebu SMA nganti saiki aku kuliah semester 6. Bagas kuwi wonge cool, pinter, wis pokoke sempurna. Lanjute Ratna. Ratna bocahe meneng, ayu kaya aku haha.. Lah iki sing terakhir, Bayu. Bayu kuwi wonge selain pinter, ngganteng, uga wonge rendah hati lan seneng mbantu sesama. Bayu asring nggelar acara amal kanggo yatim piatu, anak jalanan, lan liya-liyane. Iki sing nggawe Bayu istimewa. Ora salah yen Bayu kuwi disenengi wong akeh, dheweke emang wong “duwe” nanging Bayu ora tau ngetokake kuwi.

Sawijining dina aku ketemu Bayu lan ngobrol bareng ana gazebo kampus, “Bay, apa kowe arep nganakake acara amal meneh?”

“Ya mesthi, nanging aku durung ngerti kapan, ijek takrencanaake, Tan.”

“Ooh, ngana ta. Misale wis pasti wektune, aku diwenehi ngerti ya, Bay.”

“Lho? Ana apa ta, Tan. Kok kowe tiba-tiba ngomong ngana kuwi?”

“Iya, rencanane kaluwargaku arep nyumbang ning acara amal kuwi, Bay.”

“Oke sip, Tan. Mengko takwenehi ngerti yen aku wis nemu wektu sing pas.”

“Ok Bay. Yawis, taktinggal sek yaa.”

“Iya Tan, ngati-ati yaaa.”

“Iya Bayuuuu.”

Sawise kuwi, ubunganku karo Bayu saya raket, malah ana sing ngira aku pacaRat karo dheweke. Apa meneh aku uga melu-melu aktif ning kegiatan amale Bayu. Jan-jane ubunganku ya wis cedhak banget karo dheweke. Lah bayangna wae kancanan saka mlebu SMA tekan saiki, sapa sing ora kenal lan kesengsem karo Bayu. Akeh tenan kanca-kanca sing seneng karo dheweke, nanging ya kuwi, Bayu jare arep fokus karo kuliahe lan luwih milih dadi kanca wae.

Let rong dina, Bayu ngabari aku yen dheweke wis nemu wektu sing pas kanggo nganakake acara amal kuwi. Aku ya wis nyiapake apa-apa wae sing arep daksumbangke. Ora lali aku ngabari Bagas lan Ratna supaya melu ning acara kuwi.

Dina sing dienten-enten akhire teka. Dina kuwi krasa mligi banget merga jebul Bayu nganakake acara amal ning panti asuhan kanggo bocah sing duwe kebutuan kusus kasare bocah autis. Ana kana, Ratna karo Bagus malah nembang karo bocah-bocah kuwi. Katon seneng banget bocah-bocah ana kana, malah ana salah siji bocah sing joget-joget marai swasana dadi tambah rame. Bayu katon sumringah ndelok acaRate rame, utamane ndelok bocah-bocah kuwi. Ana rasa seneng, ana uga rasa ngenes. Senenge merga bisa gawe bocah-bocah ana kana   ngguyu kaya bocah normal liyane, ngenese merga bocah-bocah ning kana kaya terasingkan saka dunia jaba. Nanging iku sing gawe bocah-bocah kuwi luwih dimligekake

“Lho? Tan, kok katon sedhih ta?”

“Ora sedhih kok, Bay. Nanging aku ngarasa bangga neng bocah-bocah kuwi. Mligi banget bocah-bocah kuwi, Bay. Kaya ora ana beban, ora ana sing beda saka dheweke.”

“Iya pancen, Tan. Aku sengaja ngajak kowe, Bagas, lan Ratna mrene supaya kita luwih bersyukur diwenehi urip sing sempurna, ora duwe kebutuan kusus kaya bocah-bocah iki.”

“Iya, Bay. Aku sarujuk karo kowe,” jawab Bagas.

“Saka acara amal sing sadurunge, iki sing paling berkesan ya, Bay, Gas, Tan,” imbuh Ratna.

“Iya bener kuwi omongane Ratna,” jawab Bayu.

“Wis-wis kok malah melow kayak ngene ta. Wis, ayo dhewe seneng-seneng wae karo adhik-adhik neng kene, mung iki singbisa dhewe wenehi maRatg adhik-adhik lan gawe adhik-adhik seneng,” Bagas nyelani omongne Ratna lan Bayu.

“Iya, ayok cah. Lanjutke meneh acarane, sedhela meneh dhewe kudu bali ben adhik-adhik bisa istirahat,” jare Bayu.

“Iya, ayok,” jawab aku lan Tania.

Sarampunge acara amal kuwi, kaya biasane aku balik bareng kanca-kancaku nganggo mobile Bayu lan diterke tekan umahe dhewe-dhewe.

*Esuk-esuk hapeku wis moni, jebul Ratna sing nelpon.

“Halo... Ana apa Rat, ko tumben telpon aku jam semene iki?”

“Haha.. Iya, Tan. Aku mung pengin ngobrol wae karo kowe.”

“Lah, ngapa ta ora ning kampus wae?”

“Halahh ning kampus ana Bayu karo Bagas, ora penak ta ya.”

“Ah kowe iki, kayak karo sapa lho nganggo isin-isin barang,” guyonku.

“Hehe.. Iya, Tan. Aku arep cerita, entuk ora?”

“Ya ora ta yaa..”

“???”

“Hahaha.. ya entuk, Rat. Apa ta sing ora kanggo kancaku iki?” aku malah nggodha Ratna.

“Hehe.. Kowe iki guyon wae senenge, Tann..”

“Arep cerita apa ta, Rat?”

“Nanging aja crita sapa-sapa ya, Tan?”

“Siap, Bos!”

“Ih kowe iki ya. Tan, jaremu Bayu ki wonge piye ta?”

“Lho kok takon ning aku, Rat? Kan dhewe iki wis kancanan suwe, masa kowe durung ngerti Bayu kaya apa?”

“Iya, aku ngerti Bayu iki kaya apa, nanging maksudku ora ngono kuwi.”

“Lha terus apa ta, Rat?”

“......”

“Raaattttt”

“Aku seneng karo Bayu, Tan.”

“Hah? Guyonanmu ora lucu lho.”

“Aku tenanan iki, Tan.”

“Lho kok bisa ta, Rat? Kapan lehmu seneng karo Bayu?”

“Iya, Tan. Aku ora ngerti kapan aku seneng karo dheweke, aku seneng cedhak karo dheweke, kaya duwe semangat luwih kala aku cedhak dheweke. Apa meneh pas acara amal sing wingi kae, aku tambah seneng karo dheweke.”

“Ya nanging dhewe iki wis kancanan suwe, Rat. Masa arep dirusak merga kowe seneng karo Bayu?”

“Lah iya makane kuwi, Tan. Iku sebabe aku nelpon kowe yahmene. Aku uga isih bingung apa iki rasa tresna apa mung seneng wae.”

“Piye sih kowe iki, Rat? Apa sing ana ning pikiranmu, Rat?”

“Aja ngana ta, Rat. Aku uga ora pengen duwe rasa kayak ngene karo Bayu sing wis kayak sedulurku dhewe.”

“.....”

“Tan? Tania? Halooo?

“Ngene wis, saiki kowe mending jujur karo Bayu ngenani perasaanmu kuwi.”

“Apa Bayu ora nesu karo aku?”

“Ya perkara kuwi aku ora bisa jawab Rat, sing penting kowe wis ngomong karo Bayu.”

“Yawis Tan, mengko tak pikir-pikir sek. Wis ya, Tan. Ketemu mengko ning kampus. Assalamualaikum.”

“Iya, Rat. Waalaikumsalam.”

Sanalika kuwi, aku ora nyangka yen kancaku sing wis suwe kancanan jebule seneng karo kancane dhewe. Aku wedi yen perkara iki bakal nggawe kancananku sasuwene iki bakal dadi adoh. Ora pengen mikiri kuwi, aku mending mikiri skripsiku sing wis lumaku.

Ana ning kampus, kaya biasane, Bagas, Bayu, lan Ratna wis lungguhan ning tempat biasane ngumpul, tepate ana ning cafe kampusku. Katon banget yen atine Ratna lagi ora tenang, katon bingung cedhak karo Bayu, ora kaya biasane.

“Hei kanca-kancaku sing daktresnani,” sapaku karo nglambayke tanganku lan ora ngatonke yen ana masalah.

“Haha.. Apa ta, Tan, Tan esuk-esuk wis nggombali,” godha Bagas.

“Ya daripada kok meneng-menengan wae, Gas.”

“Halah mbuh iki, lagi pada meneng ora ngerti kena apa. Apa meneh Ratna. Kesambet kayake. Haha..”

“Hus.. Sapenake dhewe yen omong!” jawabku.

“Ehhh, cah. Aku arep ngomong jujur karo kowe kabeh,” Ratna nyelani omonganku karo Bagas.

“Ana apa ta, Rat?”

“Iki Gas, ana sing pengen aku omongke karo kowe kabeh.”

“Yawis ta, ndang ngomonga, Rat. Ijin segala, kaya karo sapa wae,” jawab Bayu.

“Nanging aja padha nesu karo aku ya.”

“Iya iya, Rat. Kalem wae,” Bagas ngimbuhi.

“Iki lhoo.....”

“Apa Rat?” Bayu takon kanthi rasa penasaran.

“Aku seneng karo cah lanang,” jujurku kanthi rasa isin lan abang raiku.

“Karo sapa Rat?” kabeh kancaku takon bareng.

“Karo kowe Bay, aku pengen dadi wong sing spesial kanggo kowe,” Ratna nyambi ndelok raine Bayu.

            Sanalika kuwi, swasana ning kana dadi meneng tanpa swara. Bayu katon kaget krungu omongane Ratna, kaya ora percaya yen kancane kuwi seneng karo dheweke.

“Apa ta, Rat, sing gawe kowe seneng karo aku?”

“Ora ana alesane Bay, aku ngrasa nyaman kala aku cedhak kowe.”

“Lah apa kabeh ya ngrasakake nyaman kala cedhak siji karo liane?”

“Iya, nanging rasane bedha Bay. Aku ora nduwe rasa sing padha kala aku cedhak Bagas.”

            Krungu omange Ratna sing kaya kuwi mau, Bayu langsung lunga lan ora ngomong apa-apa meneh.

            Saka kadadeyan kuwi, aku lan kanca-kancaku ora tau ngumpul lan ketemu meneh nganti saiki semester 7 iki, wis padha sibuk ngurusi skripsine dhewe-dhewe.

            Sawijining wektu, aku wis ora kuwat ndelok kanca-kancaku dadi meneng-menengan kaya ngene iki. Aku njaluk ketemuan karo Bagas, Bayu lan Ratna ana ing tempat biasa ngumpul.

“Ana apa ta, Tan,  ngejak ngumpul ana kene? Aku sibuk ora ana wektu luwih kanggo hal sing ora guna” omongane Bayu sinis.

“Menenga sek Bay. Ana apa ta, kok kowe dadi sensitif kaya ngene iki? Apa sing salah karo pocapane Ratna sing seneng karo kowe?”

            Bayu mung meneng ngrungokake omonganku kuwi.

“Wis, wis, wis. Kok malah padu ta Tan, Bay?” Bagas nyelani.

“Saiki ngene, kowe seneng karo Ratna apa ora Bay?”

“Aku iki nganggep Ratna wis kaya sedulurku, Gas. Aku mung pengen dhewe dadi kanca wae. Ora luwih saka kuwi,” omonge Bayu.

“Iya, Iya, aku ngerti. Lah kowe Rat, kowe bisa ora nrima keputusane Bayu sing kaya kuwi mau?”

“Iya, aku ora apa-apa Gas. Ya emang dhewe iki wis kaya sedulur kancanan saka SMA tekan saiki.”

“Ora salah yen kowe seneng karo Bayu, Rat. Wong Bayu kuwi wonge apik lan akeh sing nyenengi dheweke. Nanging, apike kowe luwih njaga kancanane dhewe dibandingke rasa tresnamu kuwi. Dadine ngene iki ta, kancanane dhewe dadi adoh kaya saiki.”

“Iya, Gas. Aku sadar yen aku iki kleru wis nyenengi Bayu. Aku nembe sadar yen kanca kuwi luwih penting. Ora ana kanca, ora penak uripku, apa meneh wis biasa karo kowe-kowe iki. Aku uga njaluk maaf ya, Bay. Aku wis wani nyenengi kowe  sing wis dadi kancaku awit SMA.”

“Yawis, saiki ora ana masalah meneh ta?”

“Wis beress, Gas,” jawab Tania lan Bayu.

“Ehh, Gas. Ana masalah gedhe iki.”

“Hah? Apa ta, Tan?”

“Aku ngelih banget iki, Gas. Hahaha..”

“Owalaaahhh Taniaaa.” Kabeh kancaku nyuraki aku kanthi rasa seneng,

“Ayo, saiki mangan wae sing akeh, mengko Bayu sing mbayari.” Guyon Bagas.

“Oke Gas, ayo pesen sing akeh.” Hahaha

            Saka kadadeyan kuwi, ubungan kancananku karo Bagas, Bayu, lan Ratna saya raket nganthi aku wisuda bareng kanca-kancaku kuwi.

(cuthel)